Column Kijker


Column | Thuiskomen bij de Vader

In His Presence is een nieuw initiatief op zondagavond binnen NGK De Ontmoeting. Afgelopen zondag 20 november was de tweede – drukbezochte – editie. Onze columnist Kijker tekende het onderstaande verhaal op.

 

Column KijkerDe avond valt. Paarsachtig ledlicht kleurt deze zondagavond de boomtakken bij de ingang van de voormalige stal aan de Verbindingsweg in Voorthuizen. Buiten staan enkele mensen te praten.


Column: Rwandese Rusizi-wc-rollen

NGK De Ontmoeting is samen met partner Red Een Kind bezig met de opzet van een zelfhulpproject in de streek Rusizi in Rwanda. En daar horen natuurlijk wc-rollen bij. Als je de middelen maar ter beschikking stelt, dan kunnen die mensen daar prima zelf… Toch?

 

Column KijkerEr is echter een probleem, zo bleek vanmorgen aan het eind van de dienst, toen het onderwerp ter sprake kwam. Het wc-papier blijkt zó in trek in Nederland, dat er niets meer naar Rwanda verscheept kan worden. Snode mannen en vrouwen uit onze gemeente hadden namelijk eerder besloten een karretje achter de auto te hangen om huis aan huis het afveegmateriaal voor een spotprijs aan de man te brengen. Daar sloegen ze een mooi slaatje uit. Er werd massaal verkocht, zo vernam Kijker uit de wandelgangen. Voor maar liefst 2000 euro!


Column | In elkaar gezakte pudding?

Met een kartonnen koffiekopje in de hand keek het gemeentelid, laten we hem Arie noemen, afgelopen zondagmorgen rond in de gezellig keuvelende mensenmassa. De dienst was voorbij, maar Arie was zichtbaar een beetje van zijn stuk gebracht.

 

Column Kijker

‘Iets’ had hem getriggerd in de dienst die werd geleid door ds. Henk van der Velde. Iets wat voor hem niet helemaal strookte met het thema ‘Gods heerlijkheid zien’, zo blijkt uit de conversatie erover die columnist Kijker vanuit zijn bekende hoekje observeerde en noteerde.

 

,,Zal ik eens eerlijk zijn?’’, begon Arie.
,,Tuurlijk, wat houd je tegen?’’, informeerde zijn gesprekspartner, laten we haar Anna noemen,  belangstellend.
,,Nou ja… alles wat ik zeg, kan natuurlijk ook weer tegen mij gebruikt worden’’, sputterde Arie vervolgens tegen.
,,Dat zou kunnen, maar…’’, moedigde Anna hem aan.
,,…ik moet van mijn hart zeker geen moordkuil maken?’’, vulde Arie in.
,,Precies!’’, klonk het net iets te triomfantelijk uit de mond van Anna.
,,Maar zit je wel te wachten op mijn mening? Ik bedoel: ik ben maar één van deze bijna negenhonderd zielen tellende gemeente. En ik, ach ja… laat misschien ook maar’’, haalde Arie de schouders op.
,,Maar je maakt me toch nieuwsgierig. Voor de draad ermee’’, probeerde Anna het nog een keer.
Arie trapte af: ,,Ik zag de heerlijkheid van God in de preek, maar daarna was het alsof dat beeld als een pudding in elkaar zakte.’’
,,Dat moet je even uitleggen’’, fronste Anna haar wenkbrauwen.
,,Nou, wat zongen we na de preek?’’

 

Anna voelde een rode kleur naar haar wangen stijgen. ,,Eh… eh… even denken… was dat niet…eh…’’
,,Juist: Opwekking 454: Zegen! Aanbidding! Kracht! Overwinning! Die bedoel ik’’, hielp Arie haar uit de brand. ,,En weet je: in gedachten was ik al overeind gesprongen. Ik wilde Hem aanbidden. Door te gaan staan en uit volle borst mee te zingen! Maar toen keek ik rond. En ik zag iedereen zitten. Keurige-in-de-plooi gezichten. ‘Elke knie buigt neer voor uw troon’ en ‘U wordt hoog verheven o God’ zongen we. En dat combo, joh… aan hen lag het niet. Zij wisten wel degelijk de juiste toon te raken en speelden op bezielde wijze. Maar het leek wel of het niet landde in de zaal. Dat bedoel ik met die pudding.’’

 

Even was het stil.

 

,,Maar aan wie ligt dat dan?’’, informeerde Anna vervolgens droogjes.
,,Goede vraag. Ik heb mezelf afgevraagd: wat houdt me nu tegen om God hier te aanbidden zoals ik vanuit mijn hart zou willen? Dat is dan toch de ‘mores’ van onze gemeente denk ik. Dat we het nu eenmaal zo hebben afgesproken dat we bij de eerste twee liederen staan, dan zitten en dat de kerkenraad kennelijk het ritme aangeeft. De vraag is: is dat nu wenselijk en vormen die ‘regels’ van hoe het altijd gaat niet een onbedoelde blokkade? Volgens mij zijn er veel meer mensen die op het puntje staan anders te willen, maar niet durven. Omdat we het niet gewend zijn, omdat een ander er iets van zou kunnen zeggen, omdat, omdat… snap je? Opvallend was dat ds. Van der Velde zelf na afloop benoemde dat het lied eigenlijk staande gezongen had mogen worden. Kennelijk voelde hij hetzelfde als ik.’’

 

,,Maar goed. Jóuw manier hoeft niet die van een ander te zijn’’, weerlegde Anna.
,,Helemaal mee eens. Daarom moeten we elkaar weliswaar vrij laten, maar ook durven aanvuren, uitdagen te blijven zoeken naar manieren waarop de aanbidding van God optimaal vorm krijgt in een eredienst. Hij is toch de hoofdreden voor onze ontmoeting in deze kerk’’, reageerde Arie.

 

,,Ik herken eigenlijk wel wat je zegt’’, bekende Anna, terwijl ze haar laatste koffieslok opdronk. ,,Misschien moeten we er eens breder het gesprek over aangaan.’’

 

Kijker glimlachte.
En klapte zijn notitieblokje dicht.

 

Columnist ‘Kijker’ kijkt van binnenuit naar de dagelijkse kerkpraktijk in NGK De Ontmoeting Voorthuizen-Barneveld en schrijft daar af en toe columns over op deze website. ‘Kijker’ is gemeentelid en kietelt graag vanuit de gedachte ‘Kerk, kijk eens in je eigen spiegel’. Bedoeld om op een positief-kritische manier gedachtenvorming te stimuleren over het reilen en zeilen in ons kerkverband. Kijkers bespiegelingen zijn op puur persoonlijke titel geschreven en vertolken dus niet automatisch de opvatting van de kerkenraad. Enne: reageer gerust!

 


Terugkomzondag

Tsjonge, er wordt wel wat gezegd in onze kerk, realiseerde Kijker zich toen hij afgelopen week wegens fysieke afwezigheid zondag en tijdens de Hemelvaartsdienst, het gesproken Woord via kleine oortjes in zijn grotere oren liet klinken.

 

Hij had de preken gedownload via internet en even gegniffeld toen hij zag dat de titel van het weer te geven bestand op zijn mp3-speler ‘Onbekende artiest’ heette. De dominee moest eens weten waar hij voor wor

dt uitgemaakt op een mobieltje.

Eerst was daar Serge de Boer van onze partnergemeente Oase in Amsterdam. Is gewoon een compleet nieuwe kerk in het ‘buitenland’ van Nederland begonnen. Wow! Wat een krachtig getuigenis sprak er uit zijn woorden. Geen poeha, geen tamtam, nee gewoon vanuit het verlangen om met anderen te delen wie God is, een kerk beginnen. Gewoon, nou ja, ups en downs zijn er wel, vertelde hij. Maar zo eerlijk was hij dus ook. Zijn verhaal trof Kijker. Vooral de vraag wat wij als partnergemeente vanuit ons enorm gelovige kippendorp nu voor de autochtone allochtoon in Amsterdam kunnen betekenen. Misschien maar eens beginnen met een bezoekje? Ook dominee Reitsema sprak later in de week over een diep verlangen om mensen met het Evangelie te bereiken, sterker: hij wees op de Opdracht die elke gelovige heeft om getuigen te zijn. In beide preken werd nogal een beroep gedaan op het inhoud geven aan je geloof. En daar werd vanmorgen nog eens een dikke streep onder gezet in de dienst: ‘Blijf groeien’, stilstaan is geen optie.Toch dacht Kijker ook: hoe vaak heb ik, hebben wij dit nu weer opnieuw gehoord? Toch liet het hem niet los. Dit bericht aan u is daar het bewijs van. Het is goed om bewust telkens weer met de neus op de christelijke feiten te worden gedrukt. Het kan ‘live’, het kan via een ‘onbekende artiest’. En nu, op naar de praktijk. Het zou de moeite waard zijn om een ‘terugkomzondag’ te houden met de betreffende predikanten om uit te wisselen wat je eigenlijk met zo’n preek doet. Kijker