Met een kartonnen koffiekopje in de hand keek het gemeentelid, laten we hem Arie noemen, afgelopen zondagmorgen rond in de gezellig keuvelende mensenmassa. De dienst was voorbij, maar Arie was zichtbaar een beetje van zijn stuk gebracht.

‘Iets’ had hem getriggerd in de dienst die werd geleid door ds. Henk van der Velde. Iets wat voor hem niet helemaal strookte met het thema ‘Gods heerlijkheid zien’, zo blijkt uit de conversatie erover die columnist Kijker vanuit zijn bekende hoekje observeerde en noteerde.
,,Zal ik eens eerlijk zijn?’’, begon Arie.
,,Tuurlijk, wat houd je tegen?’’, informeerde zijn gesprekspartner, laten we haar Anna noemen, belangstellend.
,,Nou ja… alles wat ik zeg, kan natuurlijk ook weer tegen mij gebruikt worden’’, sputterde Arie vervolgens tegen.
,,Dat zou kunnen, maar…’’, moedigde Anna hem aan.
,,…ik moet van mijn hart zeker geen moordkuil maken?’’, vulde Arie in.
,,Precies!’’, klonk het net iets te triomfantelijk uit de mond van Anna.
,,Maar zit je wel te wachten op mijn mening? Ik bedoel: ik ben maar één van deze bijna negenhonderd zielen tellende gemeente. En ik, ach ja… laat misschien ook maar’’, haalde Arie de schouders op.
,,Maar je maakt me toch nieuwsgierig. Voor de draad ermee’’, probeerde Anna het nog een keer.
Arie trapte af: ,,Ik zag de heerlijkheid van God in de preek, maar daarna was het alsof dat beeld als een pudding in elkaar zakte.’’
,,Dat moet je even uitleggen’’, fronste Anna haar wenkbrauwen.
,,Nou, wat zongen we na de preek?’’
Anna voelde een rode kleur naar haar wangen stijgen. ,,Eh… eh… even denken… was dat niet…eh…’’
,,Juist: Opwekking 454: Zegen! Aanbidding! Kracht! Overwinning! Die bedoel ik’’, hielp Arie haar uit de brand. ,,En weet je: in gedachten was ik al overeind gesprongen. Ik wilde Hem aanbidden. Door te gaan staan en uit volle borst mee te zingen! Maar toen keek ik rond. En ik zag iedereen zitten. Keurige-in-de-plooi gezichten. ‘Elke knie buigt neer voor uw troon’ en ‘U wordt hoog verheven o God’ zongen we. En dat combo, joh… aan hen lag het niet. Zij wisten wel degelijk de juiste toon te raken en speelden op bezielde wijze. Maar het leek wel of het niet landde in de zaal. Dat bedoel ik met die pudding.’’
Even was het stil.
,,Maar aan wie ligt dat dan?’’, informeerde Anna vervolgens droogjes.
,,Goede vraag. Ik heb mezelf afgevraagd: wat houdt me nu tegen om God hier te aanbidden zoals ik vanuit mijn hart zou willen? Dat is dan toch de ‘mores’ van onze gemeente denk ik. Dat we het nu eenmaal zo hebben afgesproken dat we bij de eerste twee liederen staan, dan zitten en dat de kerkenraad kennelijk het ritme aangeeft. De vraag is: is dat nu wenselijk en vormen die ‘regels’ van hoe het altijd gaat niet een onbedoelde blokkade? Volgens mij zijn er veel meer mensen die op het puntje staan anders te willen, maar niet durven. Omdat we het niet gewend zijn, omdat een ander er iets van zou kunnen zeggen, omdat, omdat… snap je? Opvallend was dat ds. Van der Velde zelf na afloop benoemde dat het lied eigenlijk staande gezongen had mogen worden. Kennelijk voelde hij hetzelfde als ik.’’
,,Maar goed. Jóuw manier hoeft niet die van een ander te zijn’’, weerlegde Anna.
,,Helemaal mee eens. Daarom moeten we elkaar weliswaar vrij laten, maar ook durven aanvuren, uitdagen te blijven zoeken naar manieren waarop de aanbidding van God optimaal vorm krijgt in een eredienst. Hij is toch de hoofdreden voor onze ontmoeting in deze kerk’’, reageerde Arie.
,,Ik herken eigenlijk wel wat je zegt’’, bekende Anna, terwijl ze haar laatste koffieslok opdronk. ,,Misschien moeten we er eens breder het gesprek over aangaan.’’
Kijker glimlachte.
En klapte zijn notitieblokje dicht.
Columnist ‘Kijker’ kijkt van binnenuit naar de dagelijkse kerkpraktijk in NGK De Ontmoeting Voorthuizen-Barneveld en schrijft daar af en toe columns over op deze website. ‘Kijker’ is gemeentelid en kietelt graag vanuit de gedachte ‘Kerk, kijk eens in je eigen spiegel’. Bedoeld om op een positief-kritische manier gedachtenvorming te stimuleren over het reilen en zeilen in ons kerkverband. Kijkers bespiegelingen zijn op puur persoonlijke titel geschreven en vertolken dus niet automatisch de opvatting van de kerkenraad. Enne: reageer gerust!