Terug naar overzicht

‘In een huwelijk zie je wat God bedoelt’

Eigenlijk zouden ze gaan samenwonen. Lekker makkelijk en dan sparen voor een bruiloft. Want: ‘iedereen’ doet het tegenwoordig toch zo? Toch liep het anders bij gemeenteleden Johnny (29) en Suzanne (28) Guineau. Na een intensief proces kozen ze uiteindelijk heel bewust voor de bevestiging van een huwelijk in de kerk. Hun verhaal.

 
Zij groeide op in een hervormd gezin, hij kende God eigenlijk alleen van de lesjes op de openbare basisschool, hoewel zijn ouders wel geloofden, maar daar verder niet veel mee deden. Voor Suzanne kwam het christelijk geloof gaandeweg steeds verder op een laag pitje te staan. ,,Ik vond geen aansluiting in mijn gemeente, de jeugd zat alleen maar met elkaar te kletsen tijdens de kerkdienst. Toen ik ging studeren in Zwolle, ging ik helemaal niet meer naar de kerk.’’ Johnny: ,,Ik vond de verhalen uit de bijbel altijd wel mooi, verhalen van David en Daniël waren stoer om te horen. Toen ik eenmaal op het Johannes Fontanus College zat, kreeg ik een bijbel mee bij de diploma-uitreiking. Die ben ik met interesse gaan lezen, maar ik vond dat ik zonder kerk ook wel kon geloven.’’
Het tweetal leerde elkaar kennen in Barneveld en kreeg verkering. In die periode kwamen ze via Willeke van Beek, een tante van Suzanne, en haar ouders af en toe weer in aanraking met de kerk en dat was de Nederlands Gereformeerde Kerk Voorthuizen-Barneveld. ,,Eerst kwam ik alleen met Kerst, maar later werd het vaker en ging Johnny ook mee. Mijn ouders en mijn broer gingen ook steeds vaker mee.”  Johnny’s ouders zijn niet meer in leven. Zij zijn beiden kort na elkaar overleden toen hij achttien was. 

 
In 2007 worden Johnny en Suzanne ingeloot voor een woning in woonwijk De Burgt. ,,We dachten: we gaan straks samenwonen en intussen sparen voor de bruiloft’’, vertelt Suzanne. In de tussentijd hadden ze de kerkelijke gemeente ook steeds beter leren kennen. Als haar ouders besluiten lid te worden, willen Johnny en Suzanne zich eigenlijk ook wel aansluiten. ,,In een gesprek met twee ouderlingen vroeg ik – eigenlijk tegen beter weten in – hoe ze dachten over samenwonen. En toen kregen we als antwoord dat ze een huwelijk beter vonden dan samenwonen, dit op basis van de bijbel. Okay, dacht ik. Dit is eigenlijk niet wat ik wil horen.’’ Gebrek aan voldoende financiële middelen is de hoofdzaak om nog niet te willen trouwen. Maar dat is het niet alleen: ,,We hadden er ook nooit zo diep over nagedacht en kregen vervolgens het idee dat we ‘voor de kerk’ ons hele leven om moesten gooien. We dachten: we moeten hier met iemand over praten. Uiteindelijk kwamen we bij dominee Wieb Dijksterhuis terecht. Met hem hebben we heel veel gepraat. Hij heeft naar ons geluisterd en ons in de Bijbel ook aangewezen waar het gaat om het belang van het huwelijk. Ja maar, dacht ik toen: ik laat mij niet voor het blok zetten! Lekker is dat. Toch maakten al die gesprekken veel los, ik werd mij ervan bewust dat ik het eigenlijk toch belangrijk vond om in de kerk te kunnen trouwen. Het was ook wel erg confronterend, we waren allebei zo verschillend opgegroeid.’’
Ze besluiten de Alpha-cursus te volgen, een kennismaking met de basiswaarden van het christelijk geloof. ,,Als een soort tussenstap. En daaruit kwam naar voren dat God je echt voor een keuze stelt: wil je Hem volgen of niet. Zo heb ik dat echt ervaren. En ik kwam tot de conclusie: Hij heeft zóveel voor mij gedaan, dan wil ik ook trouwen in Zijn gemeente’’, aldus Suzanne. Bij Johnny verliep het proces anders. ,,Ik was er nog niet klaar voor om ‘ja’ te zeggen tegen God. Vandaar dat we hebben gewacht te trouwen in de kerk en in 2008 eerst voor de wet getrouwd zijn. Wieb adviseerde ons ook de tijd te nemen om na te denken over een kerkelijke inzegening. Hij heeft veel ruimte gegeven.’’ Suzanne: ,,Het is ons niet opgedrongen, maar hij was wel duidelijk!’’

 
Na de Alpha-cursus geeft het stel zich op voor belijdeniscatechisatie. ,,Ik voelde mij daar eerst niet echt thuis, had het gevoel dat ik niet veel te melden had’’, vertelt Johnny. ,,Ik meende dat ik achterliep. Ik heb dat besproken, maar kreeg juist te horen dat ik goede dingen inbracht.’’ Een gesprek met zijn schoonvader betekent een ommekeer. ,,Ik zag belijdenis doen tot dat moment altijd als een vorm van eindexamen doen, maar begreep na een gesprek dat het dan juist allemaal begint.’’ De knop ging daardoor om bij Johnny. Hij verraste Suzanne in positieve zin met de mededeling dat hij voor God koos en echt met Hem verder wilde. Ze kon het eerst niet geloven, maar Johnny deed uiteindelijk inderdaad belijdenis. En daarmee was de weg vrij om ook voor God elkaar volmondig ‘ja’ te beloven. Dat gebeurde op 3 september jongstleden.

En is het het allemaal waard geweest, achteraf? Niet-gelovige vrienden informeerden of het trouwen ‘verplicht’ was door de kerk. Niets van dat alles, bevestigen Johnny en Suzanne uit de grond van hun hart. ,,Achteraf zie ik dat God vanaf het begin bij ons is geweest’’, vertelt Suzanne. ,,Hij heeft ons nooit losgelaten. Er zijn bijzondere dingen gebeurd. Zo wilde Johnny écht geen belijdenis doen aanvankelijk. Ook was ik niet overtuigd dat we een huis zouden krijgen, maar we werden wel degelijk ingeloot. Wat we hebben ontdekt is dat we door dit hele proces elkaar veel serieuzer zijn gaan nemen: je praat over zaken die je niet altijd zo gauw bespreekt. En het is heus niet altijd makkelijk geweest hoor!’’,,Het gaat uiteindelijk niet om de vraag of je voldoende geld hebt voor een leuk bruiloftsfeestje, maar of je kiest voor een verbintenis zoals God die heeft bedoeld. Samenwonen is makkelijk ja. Is zo geregeld. Vaak wordt het gedaan om te kijken ‘of je bij elkaar past’, het heeft iets vrijblijvends. De tijd waarin we leven brengt dat met zich mee. Maar in een huwelijk spreek je echt beloftes naar elkaar toe en naar God toe uit. Het is daardoor minder vrijblijvend, maar biedt tegelijk ook veiligheid. Je kiest voor God in je leven en in je huwelijk en daaruit volgt dat je er samen nooit alleen voor staat. God belooft er altijd bij te blijven! Wie wil dat nou niet?!”
 

© Interview: Passievoortekstenfoto.nl © Fotografie: Marc Bahlmann

Laat een reactie achter