Terug naar overzicht

Goedemorgen!

Je hebt van die ansichtenkaarten met postzegelfotootjes en daarover de tekst ‘Groeten uit…’ U kent ze vast wel. Geen onpersoonlijker boodschap dan zo’n persoonlijk bedoelde groet, vindt Kijker.
Toch is de intentie van zo’n bericht niet verkeerd: er wordt contact gezocht. Er is aan je gedacht toen de kaart op de bus werd gedaan. Zo is het ook met een kaart die iemand ontvangt als hij of zij ziek is, die wordt vaak méér dan gedacht op prijs gesteld.

Ook in onze gemeente ziet Kijker dat om zich heen gebeuren.
Achter de korte bedankregeltjes in een kerkblad zit vaak een heel verhaal.
En hoe simpel kan het zijn om even een bemoediging op de bus te doen. Of een belletje te plegen als bekend wordt dat er ergens wat speelt. Ook de wekelijkse bloemengroet in de kerk is een prima uiting van belangstelling tonen. Zo kijk je naar elkaar om!

Dat brengt mij bij de wekelijkse begroeting in onze kerk, aan de deur. U weet wel, de mensen van de ‘Drempeldienst’ (staat altijd keurig zodanig ook vermeld in het kerkblad). Grappig hoe de benaming van deze ‘functie’ eigenlijk tegengesteld is aan het doel: mensen hartelijk welkom heten en daarmee drempels wegnemen. ‘Drempel-weg-dienst’ klinkt al beter. Of, nog beter: ‘Begroetingsdienst’.

En ja, het lijkt wellicht zo gewoon dat er altijd maar weer mensen klaar staan om een hartelijk ‘Goedemorgen!’ te zeggen. Maar het heeft echt een functie: we zijn blij elkaar (weer) te ontmoeten rondom onze Heer en spreken dat naar elkaar uit. Juist in een tijd waarin misschien weleens wat te weinig uitgesproken wordt, is het goed elkaar expliciet te begroeten en soms een spontaan vervolgpraatje te maken. Zo voelt iedereen zich gekend, ook diegene die misschien wel een beetje schuchter snel door wilde lopen.
Ha, ik zie het al voor me. Drempelbewaarders bij de deur met een megafoon zo’n persoon naroepen: ‘Hé jij daar, ik heb je wel gezien!! Goe-de-mor-gen!!’. Sorry, Kijker draaft wat door. Dan wordt het toch bijna weer ‘Drempeldienst’.

Zelfs de dominee verwacht tegenwoordig ‘weerwoord’ als hij de gemeente bij aanvang van de dienst begroet. Leuk, die interactie. Kijker moet altijd een beetje grinniken als het aanzwellende gemompel op gang komt nadat het sein ‘nu jullie’ is gegeven. Altijd weer dat punt: wie begint er…
Maar, dacht Kijker laatst, stel dat je net echt met je verkeerde been uit bed, in de kerk bent gestapt. Armen over elkaar, sjacho gezicht (je hebt ze, Kijker heeft ze gezien!). Komt de dominee aan met een vrolijk ‘Goedemorgen broeders en zusters!’, zwaait een rondje met z’n hand, zo van: en nu jullie…
Wat moet je dan als je op zich eerlijk wilt zijn? ,,Dat bepaal ik zelf wel dominee!” wordt het dan. Hmm… of dat nu zo geslaagd is. Maar ja, een nep-begroeting is dan ook geen optie. Gaat gewoon niet werken als het niet gemeend is.

Ik zal eens informeren bij die drempel-weg-mensen.
Die hebben vast ervaring.

Gegroet!

Kijker

Laat een reactie achter